از روی دوش ِ مادرم کاش می شد
این دلتنگی ِ عمیق را آرام برداشت
یا
از روی ِ دوش ِ پد ر کاش میشد
آرام
. این سنگینی ِ غریب را برداشت
لیلی جان
فکر کن
... سراغ ِ گیسوان ِ تو را که بگیرم از باد
این دستهای پلاسیده
...
از غصه که آمدم
, این نیمه های یخزده
سیب
و گلدان ِ سفالی ِ یاس را خواهم آورد
اینطور نیمه کاره نگاهم نکن
میدانم
. ... میدانم بدجور توی ذوق میزنم